Hi 12

POEMAT
Część pierwsza
DYSKUSJA HIOBA Z PRZYJACIÓŁMI
PIERWSZY SZEREG MÓW
Odpowiedź Hioba: Mądrość i potęga Boga
Mam do was żal
12 1 Hiob na to odpowiedział: 2 «Prawda, jesteście potężni, a z wami już mądrość zaginie... 3 I ja mam rozsądek jak wy, <nie ustępuję wam w niczym>. Komu te rzeczy nieznane? 4 Na drwiny się bliźnich narażam, gdy proszę, by Bóg się odezwał. Z czystego, prawego się śmieją. 5 "Wzgarda dla ginących" - myśli bezpieczny - "popchnąć tego, komu nogi się chwieją". 6 Spokojne namioty złoczyńców, kto gniewa Boga, jest dufny; za rękę go Bóg prowadzi.
Bóg jest mądry...
7 Zapytaj zwierząt - pouczą. I ptaki w powietrzu powiedzą. 8 Zapytaj Podziemia*, wyjaśni; pouczą cię i ryby w morzu. 9 Któż by z nich tego nie wiedział, że ręka Pana uczyniła wszystko: 10 w Jego ręku - tchnienie życia i dusza każdego człowieka. 11 Czyż ucho nie bada mowy, a smak nie kosztuje pokarmu? 12 [Więc tylko] u starców jest mądrość, roztropność u wiekiem podeszłych?
...inaczej niż ludzie
13 On ma potęgę i rozum, rozsądek znać w Jego planach. 14 Gdy On rozwali - któż odbuduje, gdy zamknie, kto by otworzył? 15 Gdy wody wstrzyma - jest susza; zwolni je - ziemię spustoszą. 16 U Niego zwycięstwo i siła*, ma w ręku błądzących i kłamców. 17 * Radców przyda niemądrych, a sędziów wyzuje z rozsądku. 18 Królów pozbawi* ich władzy i sznurem skrępuje ich biodra. 19 Kapłanów pośle nierozważnych*, powali największych mocarzy. 20 Głos uzdolnionym odbierze, rozsądku pozbawi i starców, 21 pogardą okryje szlachetnych, bo pas odepnie mocarzom. 22 Głębinom wydrze tajniki, oświetli odwieczne ciemności, 23 narody pomnoży i zgubi, jak dowódca ich prowadzi*. 24 Rządcom ziem odbierze rozsądek, po bezdrożach pozwoli im błądzić; 25 macają w ciemności bez światła, chwieją się jak pijani.


Przypisy

12,8 - Dosł.: "ziemi"; tę zmianę znaczenia wykazują Hi 10,21n; Hi 15,29 oraz teksty z Ugarit.
12,16 - Wielkość Boga polegała wg Izraelitów nie tylko na Jego mądrości, kryjącej w sobie tajniki nam nie znane, ale także na mocy dokonania zamierzonych planów.
12,17 - (Hi 12, 17-25) - Zbytni pesymizm tych wierszy należy tłumaczyć polemicznym charakterem wypowiedzi.
12,18 - Ten sam argument w Ps 107[106],4n oraz w Iz 44,28 dowodził Bożego miłosierdzia.
12,19 - Inni: "bosych".
12,23 - Inni popr.: "rozszerza ludy i niszczy".

Zobacz rozdział